به گزارش سایت سپهر نصیحت‌گر / در حاشیه‌ی برگزاری اولین نمایشگاه هنر مفهومی استان گیلان سپهر نصیحت‌گر به رسانه‌ها گفت: نمایشگاه حاضر با روایتی پست‌مدرن نقدها و دغدغه‌های اجتماعی ایران را روایت می‌کند.
وی افزود: همه‌ی عناصر این نمایشگاه «حاضر/آماده‌هایی» هستند که از گوشه و کنار شهر رشت جمع‌آوری شده‌اند و در کنار یکدیگر معنا گرفته‌اند.
این هنرمند معاصر با اشاره به این‌که اجرای چیدمان این نمایشگاه کار سنگین و سختی بود، ادامه داد: چیدمان در دو محیط مجزا اما مرتبط، در مساحتی به‌وسعت ۱۲۰ متر مربع اجرا شد.
وی درباره‌ی گزاره – استیتمت – غیرمتعارف نمایشگاه، توضیح داد: من نمی‌خواستم مخاطب به‌محض ورود به گالری چیدمان را ببیند، به‌همین‌دلیل یک اتاقک در ورودی طراحی کردم تا مخاطب پس از کسب آگاهی بیش‌تر با چیدمان اصلی روبه‌رو شود.
نصیحت‌گر تصریح کرد: پوست موزهای موجود در اتاقک ورودی از ضرب‌المثل قدیمی «پوست موز زیر پای کسی انداختن» گرفته شده است، ما سعی کردیم ورود به سالن اصلی مقداری برای مخاطب سخت شود و قصد داشتیم با برداشتن گام‌های بلند یا پریدن از روی پوست موز به چیدمان اصلی برسد.
وی افزود: مخاطب باید برای ورود به سالن اصلی آماده می‌شد و درست نبود که بی‌خبر از محتوا به یکباره چیدمان ما را مشاهده کند.
نهادهای صادرکننده‌ی مجوز هنر پست‌مدرن را نمی‌شناسند
این پژوهشگر هنر پست‌مدرن در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به موانع برگزاری اولین نمایشگاه هنر چیدمان در استان گیلان، توضیح داد: متاسفانه مسوولان فرهنگی و حتا کارشناس هنری اداره فرهنگ و ارشاد شناخت دقیقی از هنر چیدمان و شیوه‌‌ی اجرای آثار پست‌مدرن ندارند، به همین دلیل در فرآیند اخذ مجوز با موانع و مشکلات زیادی درگیر شدم.
نصیحت‌گر افزود: پس از رفت‌و‌آمدهای متعدد، کارشناس هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد استان گیلان بر اساس طرحِ (نقشه) ارایه‌شده از نمایشگاه و بررسی جزییات چیدمان مجوز را صادر کرد.
وی ادامه داد: صدور مجوز از سمت اداره کل فرهنگ و ارشاد پایانِ کار نبود، چراکه مجوز ما از زمان صدور – یک هفته قبل از تاریخ افتتاح – دو بار لغو شد و با مذاکره‌های دوباره اعتبار گرفت و بخش عمده‌ای از زمان و تمرکز در مسیر اخذ مجوز تلف شد.
این هنرمند تجسمی با اشاره به این‌که نمایشگاه حامی مالی نداشت، عنوان کرد: برخی از عناصر موجود در سالن اصلی از انبار نگارخانه مارلیک به امانت گرفته شدند و ما برای تهیه آن‌ها هزینه نکردیم، اما سایر هزینه‌های مربوط به برگزاری از منبع شخصی تامین شدند.
وی درباره‌ی عنوانِ نمایشگاه، توضیح داد: برای انتخاب نام چالش‌های زیادی داشتم و در نهایت اسم مناسبی که دربرگیرنده‌ی همه‌ی مفاهیم باشد را پیدا نکردم، به همین دلیل ترجیح دادم نمایشگاه بدون عنوان اما با یک شناسه‌ی بصری (عینک گرد) برگزار شود.
نصیحت‌گر با بیان این‌که عدم وجود عنوان کار اخذ مجوز را سخت‌تر کرد و مسوولان اداره ارشاد صدور مجوز برای نمایشگاهی بدون اسم را بی‌معنا می‌دانستند، گفت: در نهایت، من در برگه‌ی مجوز عبارت «نمایشگاه هنر مفهومی با شکل ۰-۰ عینک گرد» را نوشتم.
وی تاکید کرد: درباره‌ی فرآیند برپایی این نمایشگاه و بازخوردهایی که از مخاطب گرفته‌ام، ناگفته‌های زیادی دارم که در فرصتی مطلوب مطرح خواهم کرد.
سپهر نصیحت‌گر در ادامه به تیم اجرایی این نمایشگاه اشاره کرد و گفت: «محمد صالح‌زاده» و «شایان اجلالی» و «سحر فتح‌علیزاده» در مسیر اجرا و برگزاری این نمایشگاه با من همراه بودند و بدون حضور این عزیزان کار اجرا و برگزاری برای من بسیار سخت می‌شد.
انتهای پیام/
